Namalowana na kości słoniowej miniatura, autorstwa Jana Piotra Norblina, przedstawia Izabelę z Flemmingów Czartoryską. Na odwrocie dzieła widnieje napis: „Xsiężna generałowa Czartoryska w pozycji grającej rolę krakowianki”.
Widoczne w tle elementy wskazują, że księżna pozuje w swoim ogrodzie powązkowskim, który w XVIII w. był prawdziwą sceną teatralną pod gołym niebem: rustykalne chaty, młyny i pawilony, a obok nich antyczne posągi oplecione różami.
Izabela Czartoryska przedstawiona jest w białej sukni typu „polonezka”, z długimi rękawami, błękitnym kontusikiem z białą aplikacją lub haftami oraz białym fartuszkiem z niebieskim deseniem. Całości dopełnia długi welon. Po części pasterka, po części szlachcianka z dworku - być może był to kostium sceniczny, albowiem teatr stanowił jedną z ulubionych rozrywek dam z towarzystwa.
W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się bardzo podobna miniatura przedstawiająca Izabelę Czartoryską. Na obu wizerunkach uderza podobieństwo stroju – niemal tak, jakby modelka w obu przypadkach pozowała tego samego dnia.
