Foto za: www.lvivgallery.org.ua
Pierwsze wzmianki o Złoczowie pochodzą z połowy XVI w. kiedy jego właścicielami byli Sienieńscy, potem Zborowscy i Górkowie, od których zamek razem z dobrami nabył w 1592 r. Marek Sobieski. Pierwotny zamek był drewniany. Zamek, jaki znamy dzisiaj, założył syn Marka Sobieskiego, Jakub. Budowę przeprowadził w latach 1634–1636 w oparciu o wymagania ówczesnej sztuki fortyfikacyjnej. Zachowane napisy i herby potwierdzają datę powstania zamku.
Złoczów odziedziczył Jan III Sobieski, odnowił go i wzmocnił. Mimo, że jego ulubioną rezydencją był zamek w Żółkwi, często przebywał w Złoczowie. W 1672 r., w czasie wojen tureckich, załoga zamku w Złoczowie, stawiała zacięty opór armii tureckiej idącego na Lwów. Po sześciu dniach obrony zamek został zdobyty i obsadzony załogą turecką.Zamek zawsze posiadał odpowiednią załogę, doświadczonych komendantów i zasobny arsenał. Dzięki temu stał się ważną placówką w bojach kresowych. Po śmierci Jana III Sobieskiego zamek odziedziczył syn Konstanty, a następnie Jakub Sobieski. Po śmierci córki Jakuba, Złoczów przeszedł na własność Michała Kazimierza Radziwiłła. Inwentarz zamku sporządzony w 1768 r. stwierdzał potrzebę „znacznej reparacji”. Naprzeciw głównego pałacu stała oficyna z kuchnią i piekarnią dla załogi. W rogu stajnia drewniana, a w pobliżu studnia cembrowana. Przy bramie mieściła się prochownia.
W 1801 r. Złoczów wraz z zamkiem nabył na licytacji Łukasz hr. Komarnicki, który odrestaurował zamek. Jego syn Aleksander, w 1834 r. wydzierżawił zamek na koszary, a w 1872 r. nabył go rząd austriacki i przeznaczył na więzienie. W latach 1918–1919, w czasie wojny polsko-ukraińskiej, zamek pełnił funkcję więzienia, w którym Ukraińcy zamordowali kilkudziesięciu Polaków.
Podczas II wojny światowej w zamku znajdowało się więzienie NKWD, w którym zamordowano wielu przedstawicieli miejscowej ludności.
Obecnie w zamku znajduje się muzeum, filia Lwowskiej Galerii Sztuki (link do strony muzeum tutaj).
